Heel lang geleden naaide ik een colsjaal voor zoonlief. Zijn favoriete sjaal. Later kreeg hij er nog een keer één, maar die eerste bleef favoriet. Het werd tijd voor een nieuwe, passend bij onze bijna 17-jarige.
De wensen waren duidelijk: smal en lekker hoog. Zo kan hij er helemaal in kruipen en is het bijna een sjaal en muts ineen. Onze kinderen fietsen zo'n 40 minuten naar school door weer en wind. Zo'n sjaal waar je je helemaal in kan verstoppen, is dan ideaal op koude dagen.
Hij zocht tussen de restanten een lekkere dikke donker blauwe tricot uit. Een restant van deze trui. Niet helemaal genoeg voor de hele sjaal. Verder zag hij niks leuks liggen.
We doken zijn kledingkast in en zagen daar een te kleine trui liggen. Mooie vorm van hergebruik. De letters van de trui liet ik zichtbaar terugkomen in de sjaal.
Zoonlief is een heerlijke colsjaal rijker. Van de donkerblauwe stof bleef nog wel genoeg over voor een muts. Hiervoor heb je geen grote stukken nodig, maar meerdere kleine stukken. Ik ging gelijk aan de slag. De restantenkast weer wat leger, hij een sjaal rijker en voor mij een muts.
Reacties
Een reactie posten
Leuk als je een berichtje achterlaat!
Dank je wel!