* BY IK *

Misschien hebben jullie de mooie pennen wel zien liggen tussen de andere cadeautjes in mijn blogpost van vorige week vrijdag ? Van mijn collega's kreeg ik de vraag wat ik als afscheidscadeau wilde hebben. Een tastbaar cadeau waar je lang iets aan hebt, vind ikzelf dan altijd leuk om te vragen.  Een mooie pen, was mijn wens. Terwijl ik op zoek ging naar een mooi exemplaar waar een gravure in kan, ontdekte ik dat ik zelfs twee pennen uit kon zoeken binnen het beschikbare budget. Extra boffen dus! Twee prachtige pennen in mijn lievelingskleur blauw met gravure kreeg ik cadeau. Echt verwend hoor!  Om ze goed beschermd en mooi te kunnen vervoeren, naaide ik een pennenetui.  Het stukje blauwe leer kocht ik vorig jaar op Het Wolfeest in Balloo bij AJP-leer . Een sluiting in contrasterende kleur maakt het helemaal af. Mijn pennen kunnen mee naar mijn nieuwe werkplek om heel veel aantekeningen maken (zo kan ik niets te vergeten ... uhum ;-)).

Ditmaal geen blogpost met een "zelfmaaksel" ... wel eentje met mijn lievelingskleur blauw erin ... Zondag hielpen we mee met vlinders tellen in het Kuinderbos, onderdeel van de nationale vlindertelling die op dit moment in Nederland plaatsvindt. Er waren maar liefst 90 vrijwilligers aanwezig om vlinders te tellen van heel jong tot heel oud.  Wij zijn onervaren vlindertellers. We werden samen met ervaren tellers in een groepje ingedeeld.  We kregen eerst een presentatie over vlinders te zien. Veel van geleerd! Vervolgens gingen we op pad. Een aantal groepjes werd met een huifkar naar het startpunt gebracht waaronder onze groepjes. Zo werd de middag extra leuk. Schoonzusje en ik verwonderden ons erover dat we zo anders door de natuur liepen zondagmiddag. We houden allebei wel van een flinke wandeling maken. Nu liepen we in een heel ander tempo en gaven onze ogen goed de kost. Zo mooi om op deze manier in de natuur te zijn.  We hebben heel veel

De vakantie staat voor de deur ... In mijn vorige blogpost schreef ik over de tas als afscheidscadeau voor de bijzondere juf van zoonlief. Ik maakte nog veel meer afscheids- en bedankcadeautjes! Afscheidscadeautjes voor mijn collega's. Na de zomervakantie wacht een nieuwe uitdaging (lees het hier) . Ik wilde graag zelf iets maken voor mijn collega's. Ze kennen mij toch als een creatieve collega ;-). Om hen veel geluk voor de toekomst te wensen, haakte ik heeeeel veel gelukspoppetjes. Een beetje geluk kan iedereen gebruiken en aangezien gelukt heel onwiskundig is ... je moet het namelijk delen om te vermenigvuldigen ... een toepasselijk cadeautje. Van twee houten kralen, een sleutelhangerring en allemaal verschillende kleuren katoen maakte ik deze gelukgspoppetjes. Terwijl ik aan het haken was, bedacht ik mij dat het ook leuke cadeautjes zijn voor de meesters en juffen om hen te bedanken voor het leuke schooljaar (net als voorgaande jaren) . Dus

Zoonlief is vanmorgen de basisschool uitgevlogen ... een nieuw tijdperk breekt aan! Bijzonder hoe hij (en wij ;-)) in het afgelopen jaar naar dit moment toe gegroeid zijn. Aan het begin van dit schooljaar wenste ik nog een groep 9 voor onze zoon. Nu is hij er helemaal klaar voor om naar de middelbare school te gaan. Hij heeft er zin in!  Gisteravond was de filmpremière van hun zelfgemaakte film. We keken samen de film en luisterden naar mooie stukjes van de leerkrachten over de kinderen. Waar een kleine school groot in kan zijn ... Vanmorgen vlogen de kinderen van groep 8 één voor één het schoolraam uit en na een zachte landing kropen ze onder de poortjes van groep 1 tot en met 7 door. Nu genieten van een welverdiende vakantie en daarna met frisse energie naar de nieuwe school. Zoon had de afgelopen twee jaren in groep 7 en 8 een heel bijzondere juf. Een juf die ik ieder kind gun. Eentje die de kinderen echt ziet en hen in hun kracht zet. Voor deze fanTAStisc

Terwijl ik met m'n okergele shirt aan de slag was, wilde dochterlief graag een scrunchie naaien. Zorgvuldig zocht ze op zolder tussen de stoffenvoorraad allerlei stofjes uit waaronder een restant van mijn shirt.  Met dat stofje ging ze als eerste aan de slag. Ze volgde de beschrijving van CraftKitchen . Netjes werden alle stappen gevolgd. Zo kon ze helemaal zelfstandig een scrunchie maken. Trots op mijn dochter! De volgende dag kwam ze één van haar nichtjes tegen. Ze vroeg welke kleur zij graag wilde. Binnenkort gaat ze voor haar nichtje achter de naaimachine. "Mam, zou hij met één postzegel op de post kunnen?" De lieverd, ze denkt ook aan alles.  De scrunchies doen mij denken aan ruim 25 jaar geleden. (Oef ... dat klinkt als heel lang geleden ...) Wij noemden deze mooie haarversierders "frutsels" ... kennen jullie ze ook onder die naam?