Zoonlief en ik maakten een verjaardagskaart met een bijzondere bestemming. De kaart is op de post gegaan naar een jongen die we nog nooit in het echt gezien hebben en in Denemarken woont. Dat vraagt vast om een beetje uitleg ...
Na een paar keer met dezelfde jongen in een server gezeten te hebben tijdens het gamen, wisselde zoonlief met hem hun discort-naam uit, zodat ze samen konden communiceren tijdens het gamen.
Van het een kwam het ander. Tegenwoordig worden er ook foto's van typisch Nederlandse dingen gemaakt en verstuurd (broodjes hagelslag ;-)), worden er complete gesprekken in het Engels gevoerd achter de computer en zijn er zelfs plannen om elkaar te ontmoeten op de terugweg van onze vakantie.
In het begin was ik wat argwanend ... het kan ook een man van 60 jaar zijn, opperde ik bij zoonlief. Maar inmiddels heb ik er alle vertrouwen in dat dit niet fake is.
Hoewel gamen niet bovenaan bij mijn favorieten staat, heeft het ook prachtige kanten. Het is op deze manier ook een heel sociale bezigheid en z'n Engels is met sprongen vooruit gegaan. (Ik ben jaloers op zijn vrije manier van spreken in de Engelse taal!)
Afgelopen donderdag was de jongen jarig en zoonlief bedacht dat hij een verjaardagskaart wilde versturen. Het liefst eentje met Nederlandse accenten. Hij vroeg of ik wilde helpen. Hij zocht in mijn bakken met materialen allerlei papierwaren uit. Als allereerste een paar mooie vliegtuigen.
Daarna Nederlandse postzegels en ook Deense en Noorse (daar woont familie van de jongen). Vervolgens hielp hij mee met knippen, schuiven en plakken.
Omdat zoonlief meer moois uitzocht dan op de kaart paste, maakten we ook van de envelop een kunstwerkje.
Op de kaart werd iets leuks geschreven, de step werd gepakt en daar ging de kaart op weg naar Denemarken ... en - zoals gevraagd op de kaart - kwam er een berichtje retour toen de kaart gearriveerd was. De kaart kwam precies op zijn verjaardag aan. Dat was een gelukje en daardoor extra leuk. De jongen was helemaal verrast en vond het hartstikke leuk dat zoonlief de moeite had genomen om een "fysiek cadeautje" op te sturen.
Wat een leuk idee van je zoon. En goed uitgevoerd, deze echte jongenskaart. Ik snap je argwaan en het was goed dit met je zoon te delen. Nu hopelijk in de vakantie een echte ontmoeting, dit zijn de leuke dingen van gamen.
BeantwoordenVerwijderenFantastisch het idee van zoonlief….
BeantwoordenVerwijderenGrappig toch hoe op die manier contacten ontstaan en begrijp in eerste instantie de zorg hierover.
Mooie leerschool voor het spreken van zijn Engels. En wie weet volgt er een ontmoeting op jullie trip naar Scandinavië.
Leuk om te lezen dat de waardering groot is voor het sturen van de kaart.
Groetjes Ans
Wat leuk om dit bericht te lezen.
BeantwoordenVerwijderenOnze oudste is ook heel erg met gamen bezig geweest.
Hij heeft contacten op gedaan over zo'n beetje de hele wereld.
En....... hij is een keer naar Duitsland geweest en heeft daar 2 games vrienden ontmoet!!
Ook wij vonden het spannend destijds, we hebben het verschillende keren met hem besproken, maar we weten ook dat onze zoon niet in 7 sloten tegelijk loopt.
Wat hij af en toe zei "mam, jij hebt hetzelfde met je blog, je praat ook over blogvriendinnen, dit het net zoiets"
Ik vond dat hij gelijk had, want kijk wat wij allemaal delen met elkaar en wij zijn ook "vreemden" van elkaar.
Alert blijven is goed, maar vertrouwen hebben ook. Als jullie af en toe mee kijken/horen krijg je vanzelf het juiste gevoel.
Ik vind het een mooie kaart!! Wat ontzettend leuk bedacht van je zoon en wat leuk gemaakt. Hij weet goed wat hij wil.
Zo zie je maar, goed voorbeeld doet goed volgen! Zo leuk dat je zoon dit bedacht en uitgevoerd heeft. Onze middelste zoon, nu 19, is al lang een verwoed gamer en spreekt Engels alsof hij er is opgegroeid. Dat hij nu informatica studeert is dan ook vanzelfsprekend. Voor deze zomer heeft hij een Interrail Pas en gaat hij onder andere gamevrienden in Schotland bezoeken. Zo bijzonder (en voor ons ook spannend)!
BeantwoordenVerwijderen