Zaterdagochtend vond ik dit in mijn mailbox. Ik vond het helemaal niet erg dat we nog even de stad in zouden gaan voor een paar verjaardagscadeautjes ... ;-). Terwijl we van de ene naar de andere winkel wandelden, kwamen we "toevallig" langs de wolwinkel. De juiste kleuren katoen uitgezocht en thuis gekomen lekker aan de haak gegaan! Zondag mochten we van zoonlief eigenlijk niet naar de vaders toe op Vaderdag , want mama moest haken. Maandagavond borduurde ik de oogjes en het mondje op de voetballer om vervolgens dinsdagochtend iemand heel blij te maken! De goal stond al klaar, dus er kon direct gevoetbald worden. Dochterlief ziet zo'n voetballer ook wel zitten. "Mama maakt er ook wel één voor jou hoor," zei zoonlief. "Dat duurt drie dagen, dus je moet even geduld hebben!" Lief hè? Gelukkig kan ik twee dingen tegelijk, dus terwijl Nederland nog even verder voetbalt tegen Australië pak ik de haaknaald er weer bij!
